ภาษาแอสเซมบลี (อังกฤษ: Assembly Language) หมายถึง ภาษาที่ใช้ในการเขียนโปรแกรมภาษาหนึ่งซึ่งจะทำงานโดยขึ้นกับรุ่นของไมโครโพรเซสเซอร์ หรือ "หน่วยประมวลผล" (CPU) ของเครื่องคอมพิวเตอร์ต่อมาในปีค.ศ. 1952 ได้มีการพัฒนาโปรแกรมภาษาระดับต่ำตัวใหม่ ชื่อภาษาแอสเซมบลี (Assembly Language) โดยที่ภาษาแอสเซมบลีใช้รหัสเป็นคำแทนคำสั่งภาษาเครื่อง ทำให้นักเขียนโปรแกรมสามารถเขียนโปรแกรมได้ง่ายขึ้น ถึงแม้ว่าการเขียนโปรแกรมจะยังไม่สะดวกเท่ากับการเขียนโปรแกรมภาษาอื่น ๆ ในสมัยนี้ แต่ถ้าเปรียบเทียบในสมัยนั้นก็ถือว่าเป็นการพัฒนาไปสู่ยุคของการเขียนโปรแกรมแบบใหม่ คือใช้สัญลักษณ์แทนเลข 0 และ 1 ของภาษาเครื่อง ซึ่งสัญลักษณ์ที่ใช้จะเป็นคำสั่งสั้น ๆ ที่จะได้ง่าย เรียกว่า นิมอนิกโคด (mnemonic code)
การใช้ภาษาแอสเซมบลีจำเป็นต้องผ่านการแปลภาษา คือ การแปลจากภาษาที่เราสร้างขึ้นมาแล้วแปลเป็นภาษาเครื่อง(Machine language) หรือเรียกอีกอย่างว่า เลขดิจิตอล คือ เลขฐาน2 มันจะมีเลข 0และ1 เช่น 00011011 ซึ่งไมโครคอนโทลเลอร์จะทำงานครั้งละ 8 bit หรือ 8 ตัวเลข การเขียนภาษาแอสแซมบลี้เมื่อเขียนเสร็จ จะป้อนเข้าสู่ไมโครคอนโทลเลอร์ยังไม่ได้ต้องแปลเป็นภาษาเครื่องก่อนการแปลภาษาด้วยคอมไพเลอร์ คอมไพเลอร์ (compiler) หรือ
| สัญลักษณ์นิวมอนิกโคด | ความหมาย |
| A C MP STO | การบวก (Add) การเปรียบเทียบ (Compare) การคูณ (Muliply) การเก็บข้อมูลในหน่วยความจำ (Store) |
ตัวอย่างนิวมอนิกโคด
